Uit EU.L.E.n-Spiegel 2/2006

Door Udo Pollmer

Meer dan vier jaar geleden veroorzaakten chips en chips een collectieve acrylamidehysterie. Vandaag de dag is de opwinding omgeslagen in ontoocheling, omdat het “frietvergif” in steeds meer nieuwe voedingsmiddelen te vinden is.(5,17) Na koekjes zijn...

Pollmers Mahlzeit van 18 juli 2024

De kiezelbedreactor die in Duitsland is ontwikkeld, wordt door de anti-kernenergiewereld gezien als een schoolvoorbeeld van een onverantwoord energieproject dat voor altijd is mislukt. In China wordt er anders tegenaan gekeken. Daar werd de reactor gekopieerd, getest, verder ontwikkeld en in gebruik genomen. De belangrijkste reden - zowel in Duitsland als in China - waren de ongewone veiligheidskenmerken. Nu wordt dit type reactor als module voorgeproduceerd om de energievoorziening in afgelegen gebieden in de wereld veilig te stellen. Dit type reactor heeft echter nog steeds één nadeel.

Pollmers Mahlzeit van 11 juli 2024

Waterstof wordt gezien als het belangrijkste alternatief voor kernenergie en kolencentrales. De regering wil er de toekomst mee beheersen. We vullen gewoon oude aardgasleidingen en gebruiken ze om waterstof naar elk huishouden te transporteren. Prutsers! Het gas is niet eens beschikbaar. In werkelijkheid is productie alleen  te realiseren met moderne kerncentrales, maar niet met windmolens. Het gas door oude aardgaspijpleidingen transporteren is pure oplichterij; het gas dringt zelfs door de wanden van stalen pijpen heen. Gecombineerd met een beetje zuurstof ontploft de hele boel – het zogenaamde knalgas. Terzijde: de kernrampen in Fukushima, Tsjernobyl of Three Mile Island waren enorme waterstofexplosies als gevolg van oververhitting van de reactorkern.

Pollmers Mahlzeit van 30 juni 2024

Nu Duitsland heeft besloten een einde te maken aan zijn kernenergie-industrie, kan het al zijn radioactief kernafval bewaren voor toekomstige generaties, omdat er geen centrales mogen worden geëxploiteerd om het te verwijderen. Nu moet er een nieuwe...

Komt er ooit een einde aan het tijdperk van kernafval? De eeuwige straling van de reactoren had technisch vermeden kunnen worden, maar het leger had andere doelen. De vazallen van de grootmachten kregen de opdracht om een energiebeleid te voeren dat voor wapens geschikt plutonium zou opleveren. Er zijn nu technologieën beschikbaar om het afval van reactoren en kernwapens te gebruiken als energiebron en het daarbij grotendeels te elimineren. Het is nu echter de wens van Duitse politici om het stralingsafval als een bedreiging te behouden en zo oplossingen te voorkomen.

Pollmers Mahlzeit van 18 juni 2024

De duitse kerncentrales zijn nu gesloten - maar hun kernafval is er nog steeds. En het blijft groeien: kolencentrales worden beschouwd als de grootste uitstoters van radioactieve stoffen, temeer daar...