Wat betekend EU.L.E. ?
Europäisches Institut für Lebensmittel- und Ernährungswissenschaften e.V., al zo Europees Instituut voor levensmiddelen en Voedingswetenschappen. EU.L.E. is de afkorting van de duitse naam en betekend tegelijk “uil”. “Uilenspiegel” is een afspiegeling van Der EU.L.E.N-SPIEGEL (Wetenschappelijke informatievoorziening door het Europese Instituut voor Levensmiddelen en Voedingswetenschappen) en geeft met een knipoogje de stand van zaken weer.
Wat zijn de taken?
Das EU.L.E. e.V. analyseert de overvloed aan informatie en elkaar tegenstrijdige aanbevelingen over levensmiddelen en voeding en maakt die publiekelijk toegankelijk. Voor dit uitputtend werk is een omvangrijke bronnenstudie noodzakelijk. Soms moeten daarbij eigen, liefdevol gemaakte voorstellingen van zaken, terug genomen worden.
Wat is das EU.L.E. e.V?
Das EU.L.E. e.V. is een Vereniging tot nut van het algemeen; Een samengaan van humane artsen en dierenartsen, biologen, levensmiddelenchemici entechnologen, sociologen, natuurkundigen en voedingswetenschappers. Onze experts treft u aan onder: euleev.de
Waneer werd het Instituut gesticht?
Het stichtingsjaar is 1994 en vond plaats bij gelegenheid van het verschijnen van ons boek “Prost Mahlzeit! Krank durch gesunde Ernährung”, dat later o.a. in het Nederlands verscheen onder de titel “Eet smakelijk”. Wij leggen hierin klassieke en alternatieve voorstellingen m.b.t. menselijke consumptie op de testbank, en ontwikkelen een concept voor menselijke eetluststuring. Dit verklaard waarom de voedingsadviezen met hun afysiologische concepten schipbreuk lijden en ook in de toekomst vaak zullen stranden.
Waarom werd het instituut opgericht?
In de Negentigerjaren fungeerde de levensmiddelenwetenschap als sprookjesvertellers, die de consument romantische onzin over productie en producten vertelden. De high-tech inhoud van zakjes soep was zogenaamd door oma “met de pollepel geoogst”. In werkelijkheid verzon de Industrie in hun laboratoria aldoor nieuwe kunstgrepen, om de consument steeds dubieuzere producten in hun maag te kunnen splitsen. Zogenaamde “Voedingsdeskundigen” probeerden met vreemde adviezen hun de loef af te steken, waaronder het hersenspinsel, dat men het lichaam met een kan koffie niet alleen water toedient, maar ook vocht zou onttrekken?
Dit alles gebeurde met welwillende medewerking van de media, die de consument niet onnodig ongerust wilde berichten over geknoei met levensmiddelen. De pers gedroeg zich als spreekbuis voor de agrarische lobby, levensmiddelenwetenschap en de medische wereld. Intussen domineren in de gezondheids, voedings- en milieuredacties de aanhangers van de NGO’s, die vandaaruit hun campagnes lanceren – zonder overigens het waarheidsgehalte van de berichtgeving op een hoger peil te brengen. Daarom moest de organisatie van de EU.L.E. e.V. van koers veranderen: Tegenwoordig volstaat het niet langer de communiqués van de landbouwwetenschap, de Levensmiddelenindustrie en de Voedingsdeskundigen op de testbank te leggen, hetzelfde geld immers ook voor de NGO’s. En wat al vaak genoeg gebleken is, ligt de waarheid niet in het midden, maar totaal ergens anders.
Wat is de EU.L.E.N-SPIEGEL ?
Sinds 1995 geeft das EU.L.E.e.V het tijdschrift EU.L.E.N-SPIEGEL uit. Het begon als voordracht die de consument een blik gaf in de actuele, maar voor hun meestal gesloten databank inzake voedingsvraagstukken. Daar op het Internet ondertussen knipsels uit de vaktijdschriften te zien zijn, en de niet aflatende stroom van Studies intussen in een woeste vloed verandert is, biedt de EU.L.E.N-SPIEGEL tegenwoordig vooral een blik in de dieptes van de onderwerpen – daarheen, waar de media niet heenkijken willen of kunnen.
Gedachten, stellingen en conclusies uit EU.L.E.N- SPIEGELS worden vaak pas na een “incubatietijd” van ongeveer 10 jaar bewaarheid. Geleidelijkaan word dan veel hiervan “leidend”, wat ten tijde van verschijning nog met verontwaardiging opzij geschoven werd.
Men vind ons vakblad niet alleen in duitse universiteitsbibliotheken, maar ook op de Universiteit van Wenen (Farmacie), de ETH Zürich of de Universiteit van Helsinki.
Hoe word das EU.L.E. gefinancierd?
Das EU.L.E. e.V. financiert zichzelf door bijdragen uit lidmaatschappen of begunstigers, door de verkoop van EU.L.E.N-SPIEGELS en uit donaties. Een aanzienlijk deel van het werk gebeurd op basis van vrijwilligerswerk. Daarom verschijnen de Uitgaven met onregelmatig tussenposes. Ze zijn vrij van advertenties en reclame.
Wie is voor de Nederlandstalige uitgave verantwoordelijk?
De eindredactie is in handen van Piet van Veghel.
