Door Uwe Knop
Sinds aanvang van de „5-per-dag“ campagne in het jaar 2000, zijn volgens de Gezondheids-Nieuwsdienst van de Bondsrepubliek de klinische gevallen van onduidelijke maag-darm-ziektes met 80 % gestegen.1 Is hier nu sprake van een correlatie of is zelfs causaal verband aannemelijk?
Daarbij is het resultaat van de campagne maar bescheiden: weliswaar werd het publiek met de 5-per-dag-campagne 13 jaar lang intensiever bewerkt als met reclame voor prostaatcontrole, toch was het fruit appèl weinig vrucht- baar. Volgens het Robert-Koch-Instituut is “het aandeel personen die 5 porties groente –of fruit consumeren, nog altijd erg laag. 15 % van de vrouwen en 7 % van de mannen halen de aanbevolen 5 porties groente –en fruit per dag”2. Resultaatmeldingen klinken anders.
Dus moest men die actie onder belastinggeldverkwisting scharen en even het politieke gekrakeel rondom de luchthaven van Berlijn staken. Hoeveel miljoenen er in de kampanje vloeiden, daarover doet het 5-per-dag-bureau er bij navraag consequent het zwijgen toe. En niemand weet, in welke kanalen die weglekken.
Gebakken lucht in plaats van koele cijfers
Maar ondanks de beperkte resultaten is er toch een groeiend aantal ongewenste effecten. Al in 2007 waarschuwde de voedingsarts Maximilian Ledochowski uit Innsbruck: ”De groep patiënten, die ballaststoffen niet goed verdragen overkomt het vaak, dat ze naar de arts gaan, endoscopisch onderzocht worden, de diagnose van het prikkelbaredarmsyndroom krijgen en met de aanbeveling naar huis gaan, om zich gezond te gaan voeden. Volgen ze deze aanbeveling op, dan nemen ze nog meer ballaststoffen tot zich en komen in een vicieuze cirkel terecht, waar ze dan op eigen kracht nauwelijks nog uit kunnen komen. Volgens Ledochowski ligt het “kernprobleem er in,...