Brotzeit door Udo Pollmer

Veel boeren staan ondertussen met hun rug tegen de muur. Sinds hun vertegenwoordigers het parool uit laten gaan, dat conventionele boeren biologische landbouw als een gelijke dienen te beschouwen, gaat het snel bergafwaarts met de goede reputatie van conventionele boeren. Er is niets tegen een respectvolle omgang met elkaar, maar daarvan kan geen sprake zijn: Bio leeft op kosten van hun collega's.

Steeds meer burgers geloven intussen, dat biologische boeren de fatsoenlijkste, de verstandigste boeren zouden zijn, die hun gewassen oogsten zonder pesticiden, zonder kunstmest, in harmonie met de natuur, terwijl de anderen roofbouw plegen, met giftige gassen de aarde opwarmen, het drinkwater verpesten en nu zouden, volgens een nieuwe studie, hun producten zelfs kanker veroorzaken. Aan deze voorstelling à la Jeroen Bosch hebben de biologische verenigingen en hun toegewijde redacties...

Brotzeit door Udo Pollmer

In Afrika kwamen de Weense etno-medici een voor hen onverwachte culinaire traditie tegen. Daar, op het Zwarte Continent, zouden de dames, vooral tijdens de zwangerschap, enthousiast een soort "zandkoekjes" eten. Het valt niet te ontkennen dat er een zekere gelijkenis is met de specialiteit die we als kind met onze vormpjes in de zandbak vervaardigden. In Afrika is er in ieder geval een breed assortiment lekkere aardgebakjes. De grondstof is afkomstig uit groeven, kleiputten en termietenheuvels. Een deel van de aardgebakjes en leemkoekjes wordt gebakken, de andere rauw gegeten.

Omdat veel Afrikanen deze lekkernijen met veel plezier opeten, menen onze medische deskundigen dat ze "verslavend gedrag" vertonen, ze zouden zichzelf met de hoopjes aarde "belonen", zoals onze dames dat doen met een stuk chocolade na een dieet. Aangezien de trek in brokjes leem optreedt tijdens de zwangerschap, blijft de vraag, waarvoor de beloning dan zou zijn?

Een andere reden voor de vermeende "verslaving" is, dat de deskundigen een...

Door Udo Pollmer

Ook in de dierenwereld bestaan geschenken: maar wanneer een mannetje een wijfje een kunstig ingepakte prooi of de uitgekotste maaginhoud aanbiedt, streeft hij daarbij maar één doel na: de paarbereidschap te verhogen en daarmee de soort te behouden.

Het Max Planck Instituut voor evolutionaire antropologie in Leipzig verraste onlangs met de melding: "In het wild levende chimpansees delen voedsel met hun vrienden." Dit is bijna net zo verbazingwekkend als de vaststelling dat het water tamelijk nat is. Aangezien deze grote apen gezamenlijk jagen, word de buit ook gezamenlijk geconsumeerd. Degenen die ontbraken van de jacht, maar mee mag eten, zal de volgende keer zijn steentje aan het succes bijdragen.

Het interessante aan de melding is een onopvallend detail: in de urine van degenen die samen aten, bevonden zich...

Door Udo Pollmer

Nog stijgen de graanoogsten wereldwijd. Niemand zou echter mogen geloven dat dit zo blijft, waarschuwt Udo Pollmer. Voor de dreigende neergang maakt hij "onbegrijpelijke" milieuverordeningen en ontelbare voorschriften voor landbouwers verantwoordelijk.

Met het zich settelen van de mens ontstonden de graanschuren van deze wereld, die sindsdien de voedselvoorziening van de bevolking veilig hebben gesteld. In de wildernis verzadigt een vierkante kilometer slechts een tot twee mensen. Wanneer deze wordt ontgonnen, kunnen daarvan dankzij moderne cultuur technologie duizenden mensen leven. Graanschuren bieden welvaart, maar wekken ook de verlangens van de buren. Honger was altijd de belangrijkste drijvende kracht achter de veroveringsoorlogen.

Zo veroverden de legioenen van Rome Sicilië, ook om de groeiende bevolking...

Brotzeit door Udo Pollmer

In de biologische landbouw worden uiteindelijk ook alleen maar biologisch-dynamische sproeimiddelen gebruikt, nietwaar?! Aan het woord is de levensmiddelchemicus Udo Pollmer, wetenschappelijk leider van het EU.L.E.-instituut.

Met glyfosaat is het zo goed als gedaan. De milieubeschermers juichen, de boeren zijn wanhopig op zoek naar gelijkwaardige alternatieven. Aan slimme adviezen schort het niet.
Een landbouw politica van de Grünen adviseert, om het onkruid niet met glyfosaat te doden, maar het eens met papier te proberen, daar ze dit voor een "natuurlijk materiaal" houdt. De talloze dubieuze chemicaliën, die in de verschillende soorten papier en drukinkten zitten, zullen waarschijnlijk het glyfosaat...