Milieuschandaal
Door Udo Pollmer

Vanaf 2005 mocht giftig papier-slib niet meer op vuilnisbelten gestort worden. Kennelijk schonk daarna een vindingrijke composthandelaar grote hoeveelheden slib als compost aan boeren uit Baden. Daarmee werd het spul tot het grootste milieuschandaal van Duitsland gemaakt, meent Udo Pollmer.

Het kwaad nam zijn loop, toen de waterwerken in het Badische Rastatt in 2013 begonnen, hun rauw water steekproefsgewijs op poly- en per fluoreerde schadelijke stoffen te onderzoeken, kortweg PFC genaamd. Daaropvolgend werden twee van de drie waterwerken gesloten. Van deze oudgediende fluor-chemicaliën zijn er tigduizenden,...

Delicatesse of plaag
Door Udo Pollmer

In Duitsland zijn het niet zo’n graag geziene gasten in de keuken, op andere plaatsen zijn het delicatessen: ratten. Wanneer een knaagdier in de buurt of zelfs in onze voeding belandt, dan zou dat aan de diervriendelijke wetgeving kunnen liggen, zegt Udo Pollmer.

“Ratten moeten om hun leven vrezen”, aldus een opgewonden mediabericht – alsof de knaagdieren graag geziene gasten in de keuken of kelder zouden zijn, die nu door harteloze tijdgenoten uit het leven van nu naar de eeuwige jachtvelden verwezen werden.

Aanleiding voor de verontwaardiging in onze media is een ambitieus natuurbeschermingsproject – aan de andere kant van de globe. In Nieuwzeeland moeten voor het jaar 2050 alle ratten uitgeroeid zijn. Ze ruïneren het unieke ecosysteem – doordat ze hunnerzijds...

Aloe vera
Door Udo Pollmer

De aloë vera geldt als „plant van de onsterflijkheid”. Het al sinds de Antieken bekende natuurgeneesmiddel; heeft een indrukwekkende carrière achter zich en is intussen als “gezonde voeding” in het groenteschap beland. Verkeerd klaargemaakt is het niettemin een plant van de sterflijkheid.

De levensmiddelenbewaking uit Stuttgart heeft zich – bijna tegelijk met de Stichting Warentest – een zogenaamde “wonderplant” aangenomen, die zelfs als “Plant van de onsterflijkheid” aangeprezen word: de aloë vera. Daar kon kennelijk ook de levensmiddelenhandel geen weerstand aan bieden en nam de vlezige bladeren in het assortiment verse groente op. Helaas bevat het bladerwerk de giftige anthrachinonen, die voor consumptie zorgvuldig verwijdert moeten worden.

Eetbaar is namelijk alleen het geleiachtige binnenste van het blad, dus de wateropslag van de woestijnplant. Tamelijk problematisch is het gele,...