Hype uit Nieuw-Zeeland
door Udo Pollmer

Een nieuwe voedingshype komt van Nieuw-Zeeland naar Europa: de zogenaamde A2-melk zou aanzienlijk gezonder zijn als de hier gebruikelijke. Udo Pollmer heeft zo zijn twijfels en vermoed hele andere belangen achter de campagne.

Vanuit Nieuw-Zeeland gaat een nieuwe voedingshype de wereld rond. Na het succes van de vetarme en de lactosevrije melk klotst nu de A2-melk naar Europa. Natuurlijk is die “gezonder” als de bij ons gebruikelijke melk, die namelijk welvaartziekten veroorzaakt.

A2-melk heet in vaktermen een melk, wiens β-caseïne – een van de vele eiwitbestanddelen – na een biochemische classificering toevallig het kortere A2 kreeg. Er bestaan talrijke andere varianten. Iedere koe heeft in haar melk een ietwat andere samenstelling. Dan nog bestaan er bepaalde indelingen: Bij Europese...

Er bestaat geen bewijs, dat suiker hartaandoeningen bevorderen!
Door Uwe Knop, EU.L.E. e.V.
Vertaling door Piet van Veghel 

In februari sloeg de anti-suikerpropaganda weer eens toe: "Suiker verhoogt het risico op hartaandoeningen" of "Te veel suiker tast het hart aan" waren de koppen (1,2). De basis van deze paniekboodschappen was een observationele studie van de Amerikaanse gezondheidsautoriteit CDC (3). "Het is nauwelijks te geloven dat er nog steeds voedingstips worden gedestilleerd uit dubieuze observationele studies," zegt Udo Pollmer, wetenschappelijk leider van het Europese Instituut voor levensmiddelen en Voedingswetenschappen (EU.L.E. e.V.), "want meer dan vage vermoedens levert dit voedingsonderzoek niet op. Niet voor...

Religie en voeding
door Udo Pollmer

Het Boeddhisme is er veel aan gelegen, de cirkel van het lijden te beëindigen. Toch is het vegetarisme geen onderdeel van deze religie – de vleesloze voeding moet eerder tegen een historisch achtergrond gezien worden, meent Udo Pollmer.

Leest men de huidige vegetarische onderbouwingsliteratuur, dan is het Boeddhisme een door en door vegetarische religie. Als voorbeeld gelden de Japanners, die zich tot in de 18e eeuw naar de principes van het boeddhisme vrijwel uitsluitend vleesloos gevoed zouden hebben. Maar toen heeft, zo lees ik, “het Westen een vegetarisch land vernietigd”. Eerst met de atoombom en vervolgens met het schoolmenu. Voor het laatste...

„Middellandse-Zeedieet beschermt tegen helemaal niets!"

Begin 2014 schreeuwden de kranten de preventieve werking van de Middellandse-Zeekeuken weer van de daken : “het Middellandse-Zeedieet beschermt tegen hart- en vaatziektes”of “Het mediterrane dieet verhindert diabetes”1,2 Daarbij werden risicodalingen van 30 % à 40 % tot wel 50 %4 bejubelt.
“

Deze studie toont de ‘klassieke’ blunder van het voedingsonderzoek – want in hun euforie...

“Oh! Wat smaakt de koffie lekker, lekkerder dan 1000 kussen, milder als muskaatwijn”, zo jubelt Junfer Liesgen in Bach’s Kaffeekantate en vervolgt met een diepe zucht: “koffie, koffie moet ik hebben, en als iemand mij laven wil, ach, schenk mij dan een kopje koffie in!” Alle liefhebbers van het zwarte brouwsel kunnen dat beamen. Genoeg gebruikers waren het aldoor over eens, wat hun kopje koffie aan gaat – alleen de geleerden streden al 500 jaar onvermoeibaar erover, of de stof de gezondheid nu schaadt of baat.

Zoveel staat vast: In Europa werd de koffie ingevoerd als zijnde een geneesmiddel, als wonderdrank. De eerste die over de medicinale werking van een drank <zo zwart als teer> berichtte, was de arts en botanicus Leonhard Rauwolf, die in de 16^e eeuw de ‘morgenlanden’ bereisd had. Volgens zijn publicaties gold de koffie daar zo gezond als in Duitsland de wermut- of kruidenwijn. Een italiaanse tijdgenoot schreef in een brief uit 1615 vanuit Constantinopel “de zwarte drank van de turken is goed voor je gezondheid, omdat het je spijsvertering helpt, de maag sterkt en de sappen vermeerdert. (bedoeld werd de urine en de menstruatie). Bovendien hoorde hij van zijn zegmannen, dat de koffie de slaap na het avondeten verdrijft, waardoor hij genuttigd werd door diegenen die ’s avonds wilden studeren. Al korte tijd later werden de gezondheidsclaims ten noorden van de middellandse zee uitgebreid als het middel tegen: nierstenen, waterzucht, jicht, hoofdpijn, hoesten, katers, hysterie, verstopping, reuma, dronkenschap et cetera.

Het nieuwe wondermiddel kon Sir Thomas Herbert, die in 1626 met een engelse delegatie Perzië bezocht, nog meer positieve eigenschappen toegedicht worden: “heet gedronken is het gezond, het verdrijft de melancholie, droogt de tranen, bedwingt de toorn en ontlokt warme gevoelens.” Vandaag de dag zou psychofarmaca zich zo aan moeten prijzen. Maar dat was nog lang niet alles, zo schreef Sir Herbert: Niettemin zouden de perzen...