Dubieuze voedingstips
Door Udo Pollmer

De hype om urine als een „bijzonder sap“ is over, maar nu dreigen andere voedingstrends onze eetlust te bederven, waarschuwt Udo Pollmer. Jongeren consumeren wasmiddel-tabs en in verwachting zijnde vrouwen proberen hun foetus al een gezonde voeding bij te brengen.

Geen idee is kennelijk te idioot, om geen nabootsers te vinden. Momenteel is de consumptie van wasmiddel-tabs in zwang. Dat kleine kinderen de bonte, in de mond passende capsules in de mond steken, is niet helemaal verwonderlijk. Echter ook veel jongeren consumeren deze zogenaamde tide-pods als vertoon van moed en belanden dan bij de spoedeisende hulp. In januari...

...reageerde Youtube en begon video’s te verwijderen, waarin jongeren zich bij het wasmiddel-slikken hadden laten filmen.

Hoe komt het dat jongeren bereidwillig waspoeder slikken, zonder dit reflexmatig bij de eerste beet uit te spugen? Waarom ontbreekt bij hen het bij de leeftijd horende inzicht, dat men niet eenvoudigweg alles slikt, wat men in de mond kan stoppen? De redenen daarvoor zijn symptomatisch voor mensen, waarbij de natuurlijke relatie met het eten uitgedreven werd: Wanneer bij kinderen ondanks hun luidkeels protest toch de niet lekker ruikende broccoli, de bittere courgette of gekookte vis vol graten naar binnen gestopt word, dan maakt een hap in de zeep ook niet veel meer uit. Lof krijgen de kinderen niet meer, wanneer ze zich volledig verzadigen, maar bij alles wat hun weerzin wekt.

Drinken ondanks afkeer

Vele jaren geleden werd er al hart aan gewerkt: wegbereider van de “weerzinwekkende consumptie” was de presentatrice van de WDR. 25 jaar geleden prees ze haar urine aan als levenselixer. Van toen af aan vloeide de urine als een “bijzonder sap” met golvende bewegingen door de gezondheidsprogramma’s.

Inmiddels is deze hype wat op z’n retour, maar sindsdien houden veel mensen zich bezig met de vraag over het “bewuste drinken” en de “noodzakelijke hoeveelheid drinken”. De flessenvullers van mineraalwater roken goede zaken en verkondigden dat pas drinken wanneer men dorst bemerkt, veel te laat zou zijn, dorst zou een waarschuwingssignaal zijn.

Op vele kantoren staan tegenwoordig flessen water op het bureau. Opdat men niet vergeet te drinken, verschijnt regelmatig op het beeldscherm de oproep om weer een paar slokken te nemen. Wie wil er op zijn dorst vertrouwen? Op een systeem dat in de loop van miljoenen jaren geperfectioneerd werd? Hoe kan het gevoel voor dorst al bij jonge mensen verloren gaan? Dorst is een diep verankerd instinct. Wat moet men niet alles gedaan hebben voordat een oerinstinct het af laat weten?

Vliegenvangers en placenta-liefhebbers

Momenteel staan insecten erg in de belangstelling, foodjournalisten juichen van plezier over hun culinaire toekomstvisioen. Anderen buigen zich momenteel met doodsverachting over de menselijke nageboorte.

Beide voedingsvormen zoeken aanhangers, de placenta-liefhebbers staan op het punt, de meelwormen- en vliegenvangersfractie van de eerste plaats te verdringen. Het doet er niet toe wie er wint, hoofdzaak is dat het lukt om de keuken van onze voorouders te vervangen: die maakt immers ziek, dik en lelijk.

De gevolgen van deze waanzin blijven niet uit: De “diagnose eetstoornis is duidelijk toegenomen”, zo kopt het artsenblad. Het is echter geen onschuldige stoornis, hier werd de eetlust pootje gelicht. Schrikbarend velen is het gelukt om levensvreugde, afkeer en hongergevoel voor altijd te ruïneren. Niet weinig eetgestoorden betalen deze “successen” met hun leven. De betroffen families gaan door een hel.

Voedingsopvoeding in het moederlijf

Nu heeft de scene een manier gevonden, hoe men al foetussen gek kunnen maken: door voedingsopvoeding in het moederlijf. Wanneer een aanstaande moeder wil, dat haar kind na de geboorte gezonde voeding verlangt, dan dient ze zelf tijdens de zwangerschap daarvoor moeite doen en mag ze alleen nog maar gezond eten.

Maar of het kind later ook van het eten houdt wat de moeder gegeten heeft, hangt er veel meer vanaf of het hem of haar ook smaakte. Eet ze het alleen maar, omdat ze haar ongeboren kind al in de buik dresseren wil, dan functioneert dat veel minder: want er worden niet enkel aromastoffen via het vruchtwater doorgegeven, zodat de foetus die kunnen proeven.

Tegelijkertijd belanden ook de hormonen, die tevredenheid of afschuw uitdrukken, via het navelstrengbloed bij de foetus. Wanneer moeder iets niet lekker vindt, dan weet de foetus: Later eenvoudigweg uitspugen en huilen!

Tijdens de zwangerschap zou het de moeder goed moeten gaan, zonder welke angst voor het eten dan ook – dan gaat het ook met het kind goed. Eetsmakelijk!

Literatuur

Bever L: Teens are daring each other to eat Tide pods. Washington Post 17. Jan. 2018

Deshmeh J: Teenager essen weiterhin Waschmittel auf YouTube. Noizz.de 25. Jan 2018

Pollmer U: Plazenta – zu schade für den Müll? Deutschlandfunk Kultur, Mahlzeit vom 11. Mai 2017

Anon: Sollten Mütter nach der Geburt die Plazenta verzehren? Ärzteblatt.de vom 4. Jan. 2018

Kusma S: Wer will seine Placenta essen? Neue Züricher Zeitung 5. Feb. 2018

Anon: Diagnose "Essstörung" hat deutlich zugenommen. Ärzteblatt.de vom 6. Feb. 2018

Thomas C: Ein ganz besonderer Saft – Urin. Vgs, Köln 1993

Pasquet V: Wie unser Geschmack schon vor der Geburt beeinflusst wird. Geo Magazin 2018, H.2