Brotzeit door Udo Pollmer
In tegenstelling tot de religieuze overtuigingen van onze samenleving, wordt ons immuunsysteem niet door zaden en kruiden aangestuurd. Om ziektekiemen te doden, smeedt het zijn eigen wapens: Waterstofperoxide bijvoorbeeld, zoals we beschreven in het laatste artikel, of cholesterol: dit hecht zich aan bijna alle ziekteverwekkers en aan hun toxinen, en inactiveert ze.
Preciezer gezegd is hier voornamelijk het zogenaamd ongezonde LDL cholesterol...
...verantwoordelijk voor. Ratten die dodelijke bacteriegiffen ingespoten kregen overleefden wanneer ze met menselijk LDL geïnjecteerd werden.
In het algemeen geldt: hoe hoger het cholesterol, hoe minder kans op infecties. Uit een meta-analyse van bijna 70.000 sterfgevallen bleek dat hoe lager het cholesterol was, hoe meer mensen stierven aan aandoeningen van de luchtwegen en het maag-darmkanaal, wat meestal infecties zijn. In een andere studie met meer dan 120.000 proefpersonen werden deze, gemeten over een periode van 15 jaar , minder vaak opgenomen vanwege een infectie, naarmate hun cholesterol hoog was. Aangezien het LDL in staat is virussen te inactiveren, beschermt het ook tegen corona: nadat gebleken was dat Covid 19-patiënten opvallend lage cholesterolwaarden vertoonden, heeft een meta-analyse met 12.000 coronapatiënten nu bevestigd dat hoe lager het cholesterol, hoe slechter de prognose is.
Hoewel cholesterol veel meer vitale functies vervult dan alleen ons immuunsysteem versterken, heeft de farmaceutische industrie zich toegelegd op de bestrijding van deze vitale stof. Dit was een hele uitdaging, want de lever houdt het niveau constant en produceert het ontbrekende cholesterol. Maar met schimmeltoxinen lukte het, de lever af te remmen. Tegenwoordig worden ze op de markt gebracht onder de naam statines. Waren het pesticiden, dan zou het effect “leverschade" worden genoemd.
Nu moeten de arme slikkers van statines sterk zijn: statines zijn pesticiden! Ze worden geproduceerd door gemene schimmels zoals Aspergillus terreus, om allerlei concurrenten uit te schakelen. De schimmeldodende werking was de inspiratiebron voor hun ontdekking. Daarmee zijn het fungiciden c.q. antibiotica. Toen hun effect op de lever werd ontdekt, besloot de farmaceutische industrie ze als cholesterolverlagers op de markt te brengen en werden daarmee schathemeltjerijk.
Maar statines beschermen niet tegen hartaanvallen zoals was beloofd. Jaren geleden klaagde de Magdeburgse farmacoloog Frank Meyer dat "in 15 goede studies is aangetoond dat het effect van lipidenverlagers. met het oog op de primaire preventie, nagenoeg nul is". Dus niks preventie. En ook zo goed als niets met nazorg, aldus Meyer. Recente studies hebben de professor niet kunnen overtuigen.
Aan de andere kant beschermen statines als antibiotica tegen chlamydia, tuberculose en de pest. Als schimmeldodend middel maken ze korte metten met huidschimmels en candida. Artsen zijn helemaal buiten zichzelf, en ontdekken voortdurend nieuwe kandidaten. Zij spreken van pleiotrope effecten, d.w.z. totaal onverwachte effecten. Oh jee! Statines zijn nu eenmaal antibiotica of fungiciden. Daarom kunnen met statines ook plantenziekten op het veld worden bestreden. Dan worden ze echter "biopesticiden" genoemd.
Ik heb de indruk dat ik in het regenwoud sta
Vóór de tijd van statines waren de zogenaamde fibraten, zoals clofibraat, de eerste keus om het cholesterol te bestrijden. Deze behoren tot de fenoxycarbonzuren - een grote groep beproefde onkruidverdelgers. Op de akkers, doden ze distels. In de Vietnam-oorlog werden ze als "Agent Orange" versproeid, om het regenwoud te ontbladeren. Bij planten, dieren en mensen interfereren ze met de vetstofwisseling.
Wat voor nut heeft de inname van ontbladeringsmiddelen? “Fibraten kunnen niet worden aanbevolen voor routinematig gebruik bij cardiovasculaire preventie", weet zelfs Wikipedia, "omdat er geen duidelijk en consistent bewijs is van voordeel op lange termijn, vooral met betrekking tot de mortaliteit.“ Maar zij die menen, het duivelse cholesterol uit te moeten drijven, is niet kieskeurig bij de keuze van de middelen: zij slikken bereidwillig de chemische stoffen, waarvan zij al sporen in het drinkwater vrezen omdat die "pesticiden" worden genoemd.
Laten we nu eens de medikamenten-dosis vergelijken met de residuen van bestrijdingsmiddelen in drinkwater: de maximale hoeveelheid ligt bij 0,1 µg per liter. Laten we eens aannemen dat een persoon vanaf zijn geboorte tot aan zijn 100ste levensjaar elke dag dapper een liter leidingwater drinkt. Dat zijn 100 maal 365 dagen - ofwel 36.500. Maal 0,1 µg maakt dat bijna 4 milligram - voor een heel leven. Van de gebruikelijke statines wordt gemiddeld - dagelijks - een dosis van 40 milligram voorgeschreven. Meestal vanaf het 50ste levensjaar. Tot aan hun 85ste verjaardag hebben ze dan royaal een pond pesticide naar binnen geworpen.
Bij de onkruidvernietigende fibraten, zou de "levensbehoefte" van de patiënt op ongeveer 5 kilo liggen. Smakelijk! Dat is overigens een miljoen keer meer pesticide dan wat de hypothetische oude man in 100 jaar via maximaal vervuild leidingwater kan drinken.
Intussen waarschuwen holistische gezondheidstroelas van allerlei geslachten, luidkeels tegen deze belachelijke residuen, maar schrijven hun patiënten zonder pardon pesticiden voor - die zij dagelijks in dienen te nemen. Zij waarschuwen met veel omhaal van woorden tegen antibiotica in de veehouderij, maar schrijven deze vlijtig voor, omdat ze bij gebrek aan bruikbare vakkennis, vaak niet eens weten wat een antibioticum is. Tja, wanneer het niet in grote letters op de verpakking staat...
Plantenbescherming voor lichaam en geest
Gelooft iemand serieus dat er een fundamenteel verschil is tussen een geneesmiddel en een pesticide? Medicijnen veranderen de stofwisseling of doden kwaadwillende wezens, of het nu bacillen, schimmels of schaamluizen zijn. Dat de fabrikant zijn pesticide, wanneer hij ze als geneesmiddel aanbiedt, voorziet van grappige biochemische narratieven, noemt men marketing. Anders zouden de patiënten wellicht iets merken.
Veel psychofarmica, vooral benzodiazepines zoals Valium, zijn antibiotica en fungiciden. Bij aardappelen bijvoorbeeld bestrijdt Valium de gevreesde Phytophthora-ziekte. Bij de mens zou het effect op de psyche waarschijnlijk ook berusten op de schimmeldodende werking in de darm, en niet alleen op neurologische kunststukjes op de synapsen.
En niet te vergeten de organofosfor-insectengifstoffen, waarvan E605 de bekendste vertegenwoordiger is. Tegenwoordig wordt dichloorvos, dat aan de kaak is gesteld als kankerverwekkend voor kinderen, gezien als drager van de hoop bij de behandeling van Alzheimer. Toen Greenpeace enkele microgrammen op sierplanten had ontdekt, miljoensten van grammen dus, waarschuwden zij dat het organofosfor-pesticide "zeer neurotoxisch" zou zijn. Wanneer de bloemist 's avonds op van de zenuwen is, weten we nu waarom. Op een goede dag mag ze misschien de boeketten voor het bejaardentehuis met dichlorvos besproeien, in de hoop dat de bewoners door te snuiven aan de bloemen zullen genezen. En opdat niemand het merkt, heet het actieve bestanddeel nu Metrifonaat.
Als laatste pesticide, waaraan de voedingsbewuste mens zich graag te buiten gaat is sacharine, de zoetstof. Eigenlijk is het een antibioticum dat ijverig resistentie verspreidt. In de groente- en rijstteelt wordt sacharine toegepast tegen onkruid en ziekten - maar nu onder namen als probenazol.
Eerst drinken holistische weldoeners light-frisdrank om nare calorieën te vermijden, dan slikken ze fungicide-pillen om hun cholesterol te ruïneren, en aansluitend kopen ze bioproducten - vanwege de pestizide. Als klap op de vuurpijl geloven zij in aller ernst, dat hun biologische gewassen zonder chemicaliën zouden gedijen, zodra de biologische boer het licentierecht van de biologische verbanden door de strot wordt geduwt.
Heer laat het hersens regenen uit de hemel, want dat is rijkelijk met cholesterol gezegend. Gelukkig!
Opmerking
De samenhangen tussen gelijkgezinde werkzame stoffen worden op steeds geraffineerdere wijze verbloemd, in de eerste plaats om hysterische reacties van - door de media - in verwarring gebrachte tijdgenoten te voorkomen, maar vervolgens ook om de clientèle een beetje om de tuin te leiden. Een methode daarvoor is het gebruik van zogenaamde prodrugs. Hierachter gaat een geraffineerd concept schuil: er worden stoffen geproduceerd die pas in het organisme worden omgezet in de eigenlijk werkzame stof. Dit kan zeker voordelen bieden, maar het kan ook gebruikt worden voor verhulling. Zo wordt het dure bestrijdingsmiddel probenazool minder doeltreffend geacht dan de goedkopere werkzame stof sacharine, waarin het wordt omgezet. Tijdens het proces ontstaan ook andere metabolieten, wat een verlies van werkzaamheid betekent.
Niet veelanders werkt Metrifonaat. Ook hier ziet de leek bij het vergelijken van de bijsluiters waarschijnlijk het verband niet, omdat metrifonaat ook pas werkt als het in het lichaam is gemetaboliseerd tot dichloorvos. De werkzame stof dichloorvos is dus nog geen "slecht" geneesmiddel, maar kan doorgaan zeker gezondheidsvoordelen bieden. Aangezien men bij pesticiden alleen maar zoekt naar ongewenste neveneffecten, die het goed doen bij mediahypes zoals "kanker", is er een gebrek aan studies waarin gunstige neveneffecten worden geanalyseerd: bijvoorbeeld of mensen die regelmatig met organofosforpesticiden hebben gewerkt, minder kans hebben om dementie te ontwikkelen.
