Brotzeit door Udo Pollmer

Versterking van het immuunsysteem is vandaag de dag een "must" voor iedereen die er in geloofd. Het uitgeputte "systeem" zit er slechts op te wachten, dat de mens het nu eindelijk eens een handje komt helpen, zodat het weer op eigen benen kan staan.

Maar hoe versterk je een alomaanwezig, in wezen onzichtbaar orgaan dat met zijn aanvalswapens alle levende wezens tracht te vernietigen die ons lichaam voor...

...hun eigen doeleinden uit willen buiten? Wat dacht u ervan om het te verlichten door een aanval met een breed-spectrum antibioticum? Dan kunnen sommige troepen van het systeem even pauzeren en een hapje gaan eten.

Het mineraal zink wordt overal aangeprezen als een immuunstimulans. Maar zink stimuleert niets, het vergiftigt bacteriële ziekteverwekkers. In de varkensmesterij heeft het een vaste plaats verworven als antibioticum. De bijwerkingen zijn dezelfde als die van andere antibiotica: Zink zorgt voor resistenten. En doet dat zo grondig dat groenten bemest met "verzinkte" varkensmest uit Chinese varkensmestbedrijven een gezondheidsrisico vormen. Het effect kan ook worden bereikt zonder Chinese mest: Bij dagelijkse inname ter preventie worden de resistentiegenen gekweekt door de darmflora. In geval van een infectie geeft deze flora ze door aan de ziekteverwekkers.

Zink is doeltreffend tegen bacteriën, maar niet bepaald tegen virussen, of het nu griep of corona is: de mortaliteit als gevolg van corona, zo melden kliniekartsen, was hoger naarmate de zinkstatus in het bloed van de patiënten beter was. Daar echter maar ongeveer 1 promille van het mineraal in het bloedserum wordt aangetroffen, zijn interventiestudies met vastgestelde zinkdoses veelzeggender, ze gingen compleet de mist in. Ik citeer een meta-analyse: "Zinksuppletie had geen gunstig effect op het beloop van covid-19". Integendeel: zink vertraagt de vorming van antilichamen bij covid-19.

Van een extra portie zink profiteren vervelende schimmels. De gevreesde "zwarte schimmel" Rhizopus arrhizus leeft er letterlijk mee op. In India zijn talrijke coronapatiënten gestorven aan deze zeer invasieve ziekteverwekker. Zij hadden zink genomen als preventieve maatregel en moesten dat, gelet op de hygiënische omstandigheden aldaar, met hun leven bekopen. Nu stellen deskundigen in India de vraag: Is zink „a Silent Killer“ ? „Een geruisloze moordenaar?

Een ander geschenk uit de doos van Pandora is magnesium. Het kan immers worden gebruikt tegen constipatie en kuitkrampen. Maar dit zijn net zo min tekenen van een tekort, als hoofdpijn een teken is van een subklinisch aspirinetekort. Het is een farmacologisch effect. Natuurlijk bestaat er ook een echt magnesiumtekort - maar dat is eerder het gevolg van therapeutisch handelen dan van verkeerde voeding: bijvoorbeeld diuretica en maagzuurremmers. Dan helpt magnesium. Maar daarbij wordt graag overdoseerd, omdat het immers een „gezonde" mineraalstof is.
Een verhoogde magnesiuminname, ook door het gebruik van supplementen, veroorzaakt bij oudere mensen met longinfecties meer sterfgevallen. Tot de ziekteverwekkers, die met magnesium de senioren naar het hiernamaals helpen, behoort zeer zeker corona. Het is niet altijd het virus dat doodt, maar het idee dat men zijn immuunsysteem met mineralen zou dienen te "sterken".

Levensreddend tekort

Maar het immuunsysteem werkt liever met een tekort aan essentiële voedingsstoffen, omdat die meestal belangrijker zijn voor ziekteverwekkers dan voor mensen. Bijna alle bacteriën en veel parasieten hebben ijzer nodig om zich te vermenigvuldigen. Het binden van vrij ijzer in het bloed is een belangrijke maatregel van het lichaam om zich tegen ziekteverwekkers te beschermen. Dit is vooral belangrijk tijdens de bevalling, omdat het geboortekanaal een ideale toegangspoort voor ziekteverwekkers is. Dit is de reden waarom het vrij beschikbare ijzer bij zwangere vrouwen in het derde trimester afneemt. Dit is het moment waarop vaak een tekort wordt vastgesteld. IJzersuppletie verhoogt het risico op vroeggeboorte en miskraam.

Steeds vaker wordt bij jonge vrouwen een ijzertekort vastgesteld; meestal is dit het typische gevolg van een dieet dat rijk is aan rauwe groenten en volle granen. In dat geval is een terugkeer naar de typische keuken van het land raadzaam. Wanneer het lage gehalte aan vrij ijzer in het bloed echter te wijten is aan een infectie of een ontsteking, en er wordt ijzer voorgeschreven, dan weigert het lichaam het mineraal op te nemen om zich te beschermen tegen een dreigende overvloed.

Zelfs bij corona is aangetoond dat ijzer een risicofactor is. Daarom wordt lactoferrine, een stof die ijzer wegvangt, aanbevolen. Het zou helpen om gewoon melk te drinken. De melk van alle zoogdieren moet het vatbare nageslacht namelijk beschermen tegen infecties - en een doeltreffende maatregel is het ijzer te binden. Het ijzer wordt echter niet gewoon onderschept en uitgescheiden, maar aan het lichaam afgegeven zonder dat de microben er toegang toe krijgen. Overigens wordt de lactoferrine in koemelk doeltreffender geacht dan die in moedermelk.

In de Middeleeuwen werden oude wijven die op bezemstelen door de lucht reden, beschouwd als de oorzaak van alle kwalen. De Medicus ging toen op heksenjacht. Tegenwoordig zijn het de "vrije radicalen" die men met extra vitamines, met zogenaamde "radicaalvangers" te lijf gaat. Zij vergeten daarbij, dat het immuunsysteem zelf agressieve radicalen vormt, preciezer gezegd hoogreactief waterstofperoxide, om ziektekiemen te doden. Sommige kiemen hebben echter de neiging terug te vechten met hun eigen waterstofperoxide. Door de hectiek komen de macrofagen in actie, die nu de aanvallers met een extra portie radicalen verjagen. Wie het echter lukt, met antioxidatieve vitaminepillen radicalen te „vangen“, die doet het werk van bacillen, virussen en schimmels.

Onnozele halzen: licht met lepels eten

Veel mensen slikken voor hun immuunsysteem het zogenaamde "zonnevitamine D", alsof men het licht in zakjes kan stoppen of in tabletten kan persen zoals onnozele halzen menen. Effectief is het daglicht, niet het licht in de kamer, want het moderne vensterglas filtert een aanzienlijk deel van de globale straling. Dat activeert het immuunsysteem en zorgt voor de vorming van het hormoon "vitamine D" in het UV-bereik. Bij daglicht dringt de blauwe component in de huid door tot in de lederhuid - en daar wachten de T-lymfocyten op hun beurt. Het licht - maar niet "vitamine D" - activeert hen, zodat zij waterstofperoxide vormen op de plaats van het doelwit. Het spreekt vanzelf dat bij mensen die nauwelijks daglicht krijgen, het "vitamine D"-gehalte laag is en de vatbaarheid voor infecties toeneemt. Zelfs als je dan "vitamine D" per lepel slikt - het heeft geen nut.

Een rijkelijk aanbod aan vitaminen is voor veel ziekteverwekkers belangrijker dan voor ons lichaam. Hier moet, naast ijzer, vooral foliumzuur worden genoemd. Decennialang zijn infectieziekten bij mens en dier bestreden met zogenaamde antifolaten, zoals de beproefde sulfonamiden. Ze hebben een antibiotisch effect doordat ze foliumzuur blokkeren. Verrijking van voedsel met foliumzuur bevordert op natuurlijke wijze bacteriële infecties. Dus geen goed idee.

De belangrijkste preventieve maatregel is en blijft het wassen van de handen. Huismiddeltjes zoals saliethee of warme melk met honing zijn vaak voldoende. Voor angstigen zijn "sporenelementen" ook welkom, mits in lage doses. Tenslotte hebben placebo's ook hun rechtvaardiging. Ze voorkomen dat onzekere mensen voor elk pijntje naar de dokter rennen. Omdat het meeste vanzelf geneest. 
Een samenleving die dagelijks extra porties aan "waardevolle vitaalstoffen" slikt, om haar immuunsysteem te "sterken", provoceert een kritieke epidemische situatie.