Klaus Alfs, Udo Pollmer
Het is eindelijk gelukt om een mannetjeswolf van een zender te voorzien! Dat heeft het Nedersaksische ministerie van Milieu op 24 februari 2023 bekendgemaakt. "Nu kunnen veel ter zake doende gegevens over wolvengedrag zoals trekroutes, benadering van landbouwhuisdieren of mensen worden verzameld, waaruit we hopelijk veel kunnen leren en afleiden",...
...zo hoopt de verantwoordelijke minister Christian Meyer van de Grünen.
"De mogelijkheden van onderzoeksvragen zijn legio, afhankelijk van welke sociale status de reu heeft of in welke levensfase hij zich bevindt. Zo kan bijvoorbeeld [...] het benutten van de menselijke infrastructuur door een jonge wolf bij zijn zoektocht naar een territorium worden geobserveerd [...]." Zo kijken onderzoekers naar het sociale gedrag van reuen gefascineerd naar de mate waarin de jonge wolf gebruik maakt van autowegen of fietspaden; of hij 's nachts openluchtzwembaden bezoekt en zichzelf in de zomer trakteert op een verfrissende duik of liever langs het gemeentehuis gaat en de vuilnisbakken inspecteert. Fascinerend!
Natuurlijk voedt het persbericht van het Ministerie van Milieu het vermoeden dat hier een uitnodiging ligt om creatief te gaan boekhouden. Na de vele aanvallen op boerderijdieren en onaangename ontmoetingen met doodsbange burgers wil het ministerie kennelijk tijd winnen in plaats van te handelen, want men moet eerst de resultaten afwachten. De heer Meyer zal zeker not amused zijn als de onderzoeksresultaten aantonen wat boeren en niet alleen boeren al lang weten - dat de wolf een vreselijke plaag is. Dan zet men gewoon nog een langdurige studie in gang, omdat er nog altijd vragen open zijn gebleven.
De wolf – Master of Desaster
Nee, er staan geen vragen meer open. Alle nodige gegevens zijn al lang verzameld via degelijke studies en de resultaten zijn duidelijk. Hoe de aanwezigheid van wolven van invloed is op grazend vee, is in de VS al uitgebreid onderzocht bij grote kuddes runderen.
In het aangezicht van wolven veranderen runderen soms dramatisch van gedrag. Ze worden angstig en agressief, laten ranchers niet meer bij hun kalveren en dulden geen honden meer in hun nabijheid. Ze besteden veel tijd aan het speuren naar wolven, eten minder, kiezen de veiligste plekken om te grazen in plaats van de meest voedzame, brengen meer tijd door in open gebieden en hoger gelegen plaatsen, die droger en stoffiger worden doordat het meer platgetrapt word. Dit laatste leidt tot meer luchtweg aandoeningen, vooral bij jonge kalveren. Volwassen dieren komen in de late herfst van de wei met tot vijftig kilo lichter dan normaal - een gevolg van angst en ondervoeding. Dientengevolge stijgen de voederkosten in de winter.
Het meest solide langetermijnonderzoek begon in 2008. Mede op basis van de zeer omvangrijke onrusten, werd een wolf van een twaalfkoppige roedel voorzien van een zender, net zoals tien koeien uit een kudde van 450 runderen. Alleen al in de zomer van 2009 kwam de gezendede wolf 783 keer dichter dan 500 meter bij de tien gezenderde koeien - en dat op een vlakte van meer dan 20.000 hectare. Aangezien er elf andere wolven in de roedel zaten en er nog 440 runderen in de kudde zaten, is de conclusie gerechtvaardigd dat de wolven permanent aanwezig waren - met alle gevolgen van dien: in 2009 werden 18 runderen gedood, daarnaast werden vijf koeien, twee vaarzen, een stier en zeventien kalveren vermist. Met andere woorden: een desaster!
Betroffen ranchers zoals Len McIrvin, die samen met zijn zoon een kudde Hereford-runderen bezit, verklaarden: "Landbouwvee en wolven zullen nooit samengaan. Sommige mensen zeggen voortdurend dat [...] veeboeren moeten leren omgaan met wolven, maar dat is onmogelijk. Het is moeilijk om iets te 'managen' wanneer men altijd aan de verliezende kant staat."
Toen zijn zoon Bill tijdens een openbare hoorzitting getuigde, werd hij uitgejoeld door het overwegend vrouwelijke publiek. McIrvin vermoedt een politiek motief, namelijk om het Westen te ontvolken en het van Yellowstone tot aan de Yukon te veranderen in een enorm natuurreservaat, d.w.z. om het onder controle van natuurbeschermingsverbanden te brengen. Iets dergelijks dreigt ons hier ook.
Wees bevreesd, dan zal God je leren wat angst is!
In de VS zijn alle ervaringen met wolven en de wolvenmanie al opgedaan, die ons nog deels te wachten staan. In tegenstelling tot de Bondsrepubliek bestaan er in de VS echter enorme onbewoonde gebieden, en in vele staten is het afschieten van wolven toegestaan. Desondanks krijgt men het probleem wolf niet echt onder controle.
De Verenigde Staten hebben een bevolkingsdichtheid van 33 inwoners per vierkante kilometer; in Duitsland is dat 236. De problemen die Amerikaanse weideveehouders met wolven hebben worden in ons dichtbevolkte cultuurlandschap niet kleiner, maar groter. Buiten de huidige „wolvenkenners“ kan iedereen met een klein beetje gezond verstand, op de vingers van één hand natellen.
De manier waarop de overheid met wolven omgaat wekt over het algemeen geen vertrouwen. Als een wolf een acute bedreiging vormt voor mens en dier, wil de overheid het dier "afschrikken" - bijvoorbeeld met rubberen kogels, die echter geen verwondingen mogen veroorzaken - of na het vangen beginnen met pedagogische maatregelen. Maar zelfs "het vangen zelf [...] met een verdovingsgeweer is al een sterke afschrikkende maatregel". En hoe werken "sterke afschrikkende maatregelen"? "Ervaringen uit Zweden en de VS tonen aan dat de hierboven beschreven soort gerichte afschrikking van individuele dieren maar in zeer beperkte mate succes heeft." Dank u, dat was het?
Nee, nog niet. Het ministerie overtreft zichzelf: "Wezenlijk meer belovend is het afschrikkingseffect dat wordt bereikt doordat iedere burger door 'onvriendelijk' gedrag - dat wil zeggen: er tegen schreeuwen, zich op een bepaalde manier gedragen, met voorwerpen gooien – en zo het dier duidelijk maakt dat de toenadering niet gewenst is." Ga naar de wolven toe en leg ze in eenvoudige taal en met opgestoken wijsvinger uit wat gepast is. Zwaai met uw narrenmuts. Toon geen angst en loop niet zomaar weg als het dier honger heeft. Zo wordt u een nuttige schakel in de voedselketen in Duitsland.
Afschrikking functioneert in Duitsland sowieso niet al was het alleen maar omdat het afgeschrikte dier heel snel weer mensen tegenkomt en aan hen went. Een jonge wolf zal misschien één of twee keer terugdeinzen, maar dan heeft hij snel door dat het wilde gewapper van de grappige tweevoeters hem niet bang hoeft te maken. En dan vraagt hij zich af of de tweebenige vrienden niet alleen grappig zijn om naar te kijken, maar misschien ook lekker zouden smaken… wanneer ze zich al op een presenteerblaadje aanbieden.... wat doorgaat voor "afschrikking" en "kuddebescherming", is louter dressuur. De wolven leren allerlei kunststukjes die hen in hun verdere leven uiterst goed van pas komen.
Reuen verkeer
Wat dacht u van puppy-vriendelijke verkeerseducatie voor onze partners in hun graue vel ? Het grootste gevaar voor wolven komt van het wegverkeer. Maar reding is nabij! Het Nedersaksische reddingsvoertuig voor door auto's aangereden wolven ijlt al met spoed naar de plaats des onheils. Kostenplaatje € 10.000: "Het voertuig is ontwikkeld door een bedrijf in Baden-Württemberg in samenwerking met de wolvenadviseur van de regio Hannover, Helge Stummeyer," aldus de Frankfurter Rundschau. "De uitrusting omvat bijtvaste handschoenen, een net, stokken, een gepatenteerde plank met fixatiebanden - en zelfs een warmhouddeken." En verder: "Anders dan bij herten of wilde zwijnen mag een jager of politieagent geen aangereden dier doden. Volgens de wet moet eerst een officiële dierenarts naar de plaats van het ongeval komen om de wolf te onderzoeken ...".
Ondertussen kunnen hier wolfsvereersters ondertussen opgeroepen worden om de levensreddende mond-op-mondbeademing te komen geven totdat de arts arriveert. Elli Radinger, die in de omslagtekst van haar boek "Die Weisheit der Wölfe" wordt omschreven als "Duitslands belangrijkste wolvenexpert", heeft in dit verband al relevante ervaring kunnen opdoen. Direct aan het begin van het boek meldt zij openhartig: "Hoe ik een wolf kuste en verslaafd raakte". Ze raakte verslaafd aan "Imbo", een "zesjarige Timberwolf-reu in een Amerikaans wolvenverblijf."
Grietje aan het spinnewiel! "Mijn rust is weg, mijn hart is zwaar..."
Het is volkomen duidelijk dat liefdedronken experts overal alleen maar tedere toenaderingen zien, waar anderen over aanvallen spreken. Radinger woont met haar hond in Hessen. Heel praktisch heeft ze al een boek geschreven onder de titel "Abschied vom geliebten Hund" ("Afscheid van de geliefde hond"). Dan zal ze het namelijk moeten slikken, wanneer de hond de "wijsheid" van een wolf gaat voelen, die met kracht zijn ruggengraat door bijt. De overblijfselen a.u.b. op de juiste manier verwijderen!
De tijden veranderen. Ooit zongen de jonge meisjes: "Mijn liefste is een jager, draagt een groene hoed". Misschien zouden nu narrenmutsen, bij voorkeur rood-groen, het meer passende mode-accessoire zijn? Nicolette Krebitz verruimde in 2016 onze morele horizon met haar film "Wild". Daarin zegt de protagoniste haar baas vaarwel omdat ze liever een relatie begint met een verdwaalde wolf. Wikipedia weet te berichten: "Ze oogt uiterlijk steeds meer verwaarloosd, maar ook zelfverzekerd en seksueel bevrijd. Hierin weerspiegelt zich de alsmaar intensiever -en vertrouwd wordende relatie met de wolf, met wie ze nu regelrecht samenleeft. Ze begint een soort liefdesrelatie met het dier." Haar werk kreeg onder meer de Duitse filmprijs 2017. Het is weliswaar niet bijzonder Oscar-waardig: het grenst wel aan sodomie.
Hoe gaat het nu verder? Misschien met een amoureuze relatie tussen een "divers" persoon en een lesbische wolfin? Of een she-wolf die in het verkeerde lichaam zit en nu als man onze politiek vorm geeft? Om het Nedersaksische ministerie van Milieu te citeren: "De mogelijkheden van onderzoek zijn eindeloos."
